Η πληθώρα γεγονότων, πληροφοριών και ερεθισμάτων που «τρέχει» στην καθημερινότητά μας, μας δίνει τη δυνατότητα της άμεσης πληροφόρησης και ενημέρωσης για όλα όσα μας απασχολούν –ή και όχι- και αποτελούν στοιχεία της διαμορφωμένης μας πραγματικότητας.
Αυτή η πρόσβαση στην πληροφορία μας αφήνει ελεύθερους να επιλέξουμε τα εργαλεία, ώστε να πλάθουμε την ηθική μας υπόσταση, θέτοντας οι ίδιοι πρόσημο στο αποτέλεσμα, τις συνέπειες από τη χρήση της και εν τέλει στο χαρακτήρα και την προσωπικότητα που ο καθένας θα εκφράσει μέσα από αυτό.
Παρατηρώντας την κοινωνία και τις απόψεις που εκφράζονται προκύπτει εύλογα η απορία σχετικά με το εάν η έκθεση μας σε αυτόν τον μεγάλο όγκο πληροφοριών έχει την δυνατότητα να μας οδηγήσει σε προσωπική πρόοδο, απομακρύνοντάς μας από τα δεσμά της άγνοιας ή από την άλλη πλευρά, εάν καθίσταται ικανή να ενισχύσει την εξάρτησή μας από αυτά, βυθίζοντας μας σε βαθύτερο σκότος.
Στην πραγματικότητα δεν μπορεί να υπάρξει μια καθολική θεώρηση του θέματος και η εξαγωγή ενός μοναδικού ή απόλυτου συμπεράσματος επ’αυτού. Το να ισχυριστούμε δηλαδή ότι ως αποτέλεσμα της υπερπληροφόρησης προκύπτει η πλάνη και ότι εντέλει η έκθεσή μας σε μια ποικιλία και πληθώρα πληροφοριών είναι κάτι το αρνητικό, θα αδικούσε τα τεράστια επιτεύγματα προόδου που έχουν προκύψει στις ζωές μας και την ανθρωπότητα εν γένει, ως αποτέλεσμα της αμεσότητας και της πρόσβασης μας στην γνώση.
Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι σε θέση να καθορίζει τα αποτελέσματα που θα προκύψουν στην ζωή και την ιδιοσυγκρασία του από την κατάκλυση ενός μεγάλου όγκου πληροφόρησης και σε αυτό θα παίξει καθοριστικό ρόλο ο βαθμός ανάπτυξης της συνειδητότητάς του. Πιο συγκεκριμένα, αντιλαμβανόμενος τα παραπάνω, θα συνειδητοποιήσει ότι είναι σε θέση να φιλτράρει και να χρησιμοποιεί κατά βούληση τα επιτεύγματα του και όχι να χρησιμοποιείται από αυτά.
«Ελευθερία σημαίνει υπευθυνότητα», αναφέρει ο βραβευμένος με Νόμπελ Ιρλανδός συγγραφέας, Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω. Κάθε άνθρωπος οπότε, είναι ελεύθερος και υπεύθυνος στην επιλογή όσων λαμβάνει. Είναι ταυτόχρονα και υπόλογος σε αυτό που ανταποδίδει, για τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας και ενός κόσμου καλύτερου. Ίσως γι’ αυτό ο λόγος του συγγραφέα συνεχίζει, αναφέροντας πως αυτή την υπευθυνότητα «[…] πολλοί άνθρωποι τη φοβούνται». Όμως το αποτέλεσμα της στάσης του καθενός από εμάς -με θάρρος ή φόβο- είναι και η παρακαταθήκη μας στις επόμενες γενιές. Σε ό,τι αφορά στην επιλογή για τις κοινωνίες που παραδίδουμε, «Μέτρον πάντων άνθρωπος», όπως μας προτρέπει ο θεμελιωτής και κύριος θεωρητικός του υπερρεαλιστικού κινήματος, Γάλλος συγγραφέας, Αντρέ Μπρετόν.
