Ανορθώμενος ο άνθρωπος

Ανορθώμενος ο άνθρωπος από το επίπεδο του ζώου , άρχισε να ανακαλύπτει σταδιακά το Λόγο που ενυπάρχει στη φύση του . Στο πεπερασμένο Γήινο περιβάλλον της ύλης η προσπάθεια να οριοθετήσει την ύπαρξη του τον οδήγησε στην εκδήλωση της πνευματικότητας του πρώτα μέσα από χθόνιες θεότητες. Θρώσκων άνω προς τον έναστρο ουρανό – κοινό σημείο αναφοράς για όλη την ανθρωπότητα –, το απροσπέλαστο σύνορο του κόσμου του μεταλλάσσεται σε οροθέσιο μιας νέας αντίληψης. Ο γαλάζιος ουρανός του Γήινου κόσμου είναι μια από τις πολλές διακυμάνσεις και εκδηλώσεις ενός πολύπλοκου- μα ταυτόχρονα απλού και ενοποιημένου κόσμου. Η παρατήρηση και η απόπειρα ερμηνείας των ισορροπιών και των αναλογιών που διέπουν το Παν θα είναι η αφετηρία για την εκ νέου οριοθέτηση της ταυτότητας του Ανθρώπου μέσα από έναστρες πια θεότητες, Ηλιακές , Σεληνιακές: Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν. Πλέον -καθώς η πορεία του ανθρώπου μέσα στα άστρα εξελίσσεται σε ό,τι αντιλαμβανόμαστε ως χρόνο- θεριεύει η σπίθα του θείου πνεύματος εντός του . Σπίθα η οποία είναι κυοφορία μαζί, γονιμοποιημένη από την νέα προσπάθεια ταυτοποίησης της ανθρώπινης ύπαρξης στον ΚΟΣΜΟ , που εποχή την εποχή γίνεται πιο καθαρός αγωγός των αληθειών που θα αντιλαμβάνεται εκδηλώνοντας τες έργω, με όποιο τρόπο η βούληση του επιλέγει και σε κάθε επίπεδο το οποίο η αντίληψη του συνειδητοποιεί.