Φίλτατοι Αδερφοί και Φίλοι,

​

Πάσχα σημαίνει στενό πέρασμα. Λίγο-πολύ αυτό που βιώνουμε αυτές τις ημέρες. Ένα πέρασμα – δοκιμασία με ένα νέο φόβο για το αύριο και το μετά και μοναξιά χωρίς αυτούς που θα θέλαμε να μας συντροφεύουν σε αυτή τη δυσκολία. Μνήμες που λευτερώνονται, γλυκές γεύσεις, αρώματα, χαμόγελα και όνειρα για την επόμενη Πασχαλιά, πλημμυρίζουν συναισθήματα τις σκέψεις και τις καρδιές μας και κάνουν την πορεία ίσως λιγότερο μοναχική. Είναι ο καιρός για μεγάλα διδάγματα που –είτε το θέλουμε, είτε όχι- θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε ένα νέο μοντέλο ανθρώπινης ύπαρξης.

​

Η συμβολή του καθενός μας σημαντική, όμως ποιος αλήθεια εξ ημών γνωρίζει πράγματι το σωστό και αυτό που πρέπει να πράξει; Με εμπιστοσύνη ας περιβάλλουμε λοιπόν την “αλήθεια” που θα αναδυθεί εκ του βάθους της συνειδήσεώς μας και με προσδοκία για το μέλλον ας πράξουμε αυτό που γνωρίζουμε και υπηρετούμε…... «Δε μένει εις ημάς άλλο τι ειμή να κλείσωμεν τα… «πολύτιμά» μας εις τόπον ασφαλή και ιερόν […]», στην καρδιά, εκεί που φωλιάζει η αγάπη, ακολουθούντες τη ρήση του Αποστόλου Παύλου στην Α' προς Κορινθίους επιστολή: «[…] και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. […] Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα, μείζων δε τούτων η αγάπη».

 

Καλή Ανάσταση!